Sihirli lambadan çıkan cinler, sihirli değnekler, beyaz atlı prensler, iyi kalpli periler…
Tanıdık geldi mi?
Çocukluk yıllarımızdan beri severek okuduğumuz, dinlediğimiz masallardaki kurtarıcılar… Hiçbir şeye gücü yetmeyen (!) masal kahramanımızı cadıların şerrinden koruyan, kötü büyüleri bozan, kahramanımızın hayallerini bir anda gerçeğe dönüştürüveren o yüce (!) kurtarıcılar…
Masalları dinlerken çocuk kalplerimizle zavallı kahramanımıza üzülür, kurtarıcıların bir an önce kahramanımızı kurtarması için dua ederdik.
Artık büyüdük. Masallar büyüsünü kaybetti belki. Ama biz kurtarıcıların yetişmesi için dua etme alışkanlığımızı bırakamadık. Ve kendi kurtarıcılarımızın gelmesi için dua eder olduk.
Tıpkı masal kahramanları gibi…
Hayallerimizi gerçekleştirmek için sihirli lambadan çıkacak cinleri bekledik.
Üzerimizdeki kara bulutları dağıtmak için beyaz atlı prenslerin yolunu gözledik.
Hayatımızın değişmesi için iyi kalpli perilere, sihirli değneklere ihtiyaç duyduk.
Kurtarıcılarımızı dışarıda aradık. Çünkü masallardan kurtarıcıların dışarıda olduğunu öğrendik.
Beğenmediğimiz şeylerden şikâyet ettik, sahip olamadıklarımız için “Ah keşke” dedik. Belki birileri duyar da bizi kurtarır, hayallerimizi gerçekleştirir ümidiyle bekledik durduk. Ne de olsa masallarda hep öyle olmuştu.
Ama size bir sır vereyim mi?
Masallar ne kadar gerçekse, kurtarıcının dışarıda olduğu da o kadar gerçek…
Kurtarıcımız içimizde…
Kurtarıcımız biziz…
Unutmayın… Eğer biz kendimiz için bir şey yapmazsak, hiç kimse bizim için bir şey yapamaz… İşte bu yüzden kurtarıcı beklemeyin. Kendi kurtarıcınız olun…
İstediğiniz hayatı yaşayabilmek için harekete geçmeye, kendi kurtarıcınız olmaya var mısınız?
Sevgilerimle,
Meryem Şanlı